Yaşam; çeşitli deneyimlerle bizi geliştirir ve büyütür.
Bir bebeği düşünün, düştükçe yürümeyi öğrenir. Bebeğin düşüşü hata olarak kabul edilmez. O düştükçe el verilir, destek verilir. Hadi bir daha dene, bir daha dene, denir.
Her insan, yaşam içinde yaptığı hatayı bir düşme olarak görebilir. Bu bir deneyim! bir daha dene, yeniden, yine bir adım at.
Burada bilinçaltı, egosal taraf, kişiyi pişmanlıkla ezmeye kalkar.
Yanlış yaptın, kötü yaptın, yapmayacaktın, denemeyecektin, aşağıdasın, yapamıyorsun, niye yaptın gibi seslerle sabote eder.
Oysaki bu sesler, deneyimi yapmaman için egonun oynadığı bir oyundur.
Tam tersi bir daha dene, yeni bir adım at ve göreceksinki yürümeyi öğreneceksin.
Her insanın, yürümeyi öğrenmeye hakkı vardır. Bunu yaşam içerisinde tüm deneyimlerle ilgili düşünebiliriz.
Eğer pişmanlığın tuzağına düşülürse, o zaman varlık, ruh ve hayatın realitesi ezilmeye başlar ve ezildikçe yükselmenin, gelişmenin büyümenin önü tıkanır.
Tam da aslında egonun istediği budur.
Olduğun yerde, yatayda, yani negatifte kal ilerleme, gelişme, büyüme!!!
Eğer gelişmeyi, büyümeyi, ilerlemeyi tekamül etmeyi istiyorsan hata yapmaktan korkma.
Bir daha dene, yeniden dene, pişmanlığın yerini,” deneyimle”, deneyimin şükrüyle dönüştürerek adım at.
Dış seslerle, hata yapmaman için seni engelleyen, korkutan yada geçmişte yaptıkların için, seni suçlu hissettirip, durduran sesler ve görüntüler pişmanlığın sesidir, senin gelişmeni istemeyen sesin vücut bulmuş halidir. Dinleme, görme
Deneyimlerini kendi cebinde taşımak ümidiyle.
Sevgiyle kalın.
CANAN HEVEDANLI 