Tüm duygularda olduğu gibi yanlızlık duygusunada ” düşünce ” eşlik eder.
Kişi kendini yanlız hissettiği aynı anda, zihinde acımasız içsel eleştiriler , diğer insanlara yönelik varsayımlar, geleceğe yönelik felaket senaryoları yazar. Yanlızlık hissederken kişinin zihninde, kendi duygusunu açıklayan hikayeler dolaşır ve kişiye gerçekmiş gibi gelir.
Bu hikayelerden bazıları; yanlız kalıcam, yanlız ölücem, içe kapanık olursam beni zayıf biri yapar, kalabalık arkadaş grubu insanlar daha çekicidir, yanlız olduğum farkedilirse iyice itici olurum, sevilmem, sevilebilir degilim gibi……
Ayrıca başkalarının zihnini okurcasına onların kendisi hakkında olumsuz düşündüğüne dair yargılar sarar, ne düşündüklerini bildiğini, kendini sevilmez gibi sıfatlarla etiketler.
Olumlu deneyimlerini küçültüp, olumsuz deneyimlerini aşırı abartır ve büyütür. Yaptıklarını küçümser, yapamadıkları şeyleri büyüterek kendini değersiz hisseder.
Zihin bunları sürekli tekrar etme eğiliminde olduğu için, düşünce biçimini kolaylıkla eylemlere, söylemlere va davranışlara dönüştürür. İnsan egosu, kendine zararlı bile olsa, inandıklarını haklı çıkarmaya çalışır. Bu yüzden bakış açısı kısıtlı ve seçici hale gelir.
İlişkiler içinde de zihin çarpıtma ve varsayımları haklı çıkaracak deliller ve ip uçları bulmaya yatkın olur.
Olumsuz bakış açısını, varsayımları, düşünceleri farketmek için kişi kendine,mesafeden bakabilmeli.
Bunun için meditasyon, spor, çeşitli aktiviteler yani zihnini oyalayıcı kendine uygun uğraşlara yönelmelidir.
” Korktuğun başına gelir ” düşünce kalıbı bunu çok iyi açıklar. Burda çizdiği senaryoları zihin sürekli tekrar ettiği için ona yaşatır, yada öyleymiş gibi hissettirir. Kışiye kötü gelen aslında yanlızlık duygusu değil, zihnin yarattığı düşüncelerdir.
Zen üstadlarının dediği gibi;
‘ Zihin iyi bir hizmetkâr olabilir,
Ama oldukça kötü bir efendidir “!
İnsan ruhuna hizmet için yaratılmış zihni, efendi yapmayalım.
Sevgiyle kalın.
CANAN HEVEDANLI 