Farklılaşma, kişinin kendini tanımlamak için, aile süreçlerinden, geçmiş aktarımlardan kurtulma sürecidir. Aile üyelerinden farklı fikirlere değerlere sahip olmak, ancak duygusal olarak bağlı kalmak anlamına gelir. Kendi kontrolünü gerçekleştirme, gelecek için farklı bir yaşam seçebilme anlamına gelir.
Ebeveynler; aralarındaki duygusal problemlerini, ķişilik sorunlarını, korku, endişe ve kaygılarını çocuğa veya çocuklarına yansıtırlar. Bu yansıtma işlemi aile içinde çocukların işleyişini bozabilir ve semptomlara hatta psikolojik sorunlara sebep olabilir. Farklılaşma gerçekleşmedikçe, aileye ait bir kısım davranış kalıpları kuşaklar boyunca tekrarlanır.
Kişinin farklılaşması düşünce ve duygularını kendi ile başkalarını ayırt edebilme becerilerini arttırır. Kişinin iç dünyasında meydana gelir ve zamanla ilişkilerine de yansır, etkileri itibari ile bu değişim kendi kendini sürekli yeniler.
Değişim mümkündür, bireyler farklılaşma ve kendi şahsiyetlerini inşa etme hususunda ilerleme kaydedebilirler. Yüksek endişe ve duygusal baskı anında dahi, kendi kimliğini ve tercihlerini reaksiyona girmeden muhafaza edebilme ve otonom duruşunu yitirmeden bu becerisini geliştirebilir.Farklılaşan birey, yaşam ve ilişki stresi ile başa çıkabilir.
Farklılaşma, aile bireylerine uzak olsalarda, duygusal bağımlılık ve devamlılık gösteren bir süreçtir.
Ebeveynler çocuklarının kendilerinden farklı olduğunu kabul edip, onları bu konuda desteklemeleri, çocukların ise farklı bir kişilik olduklarını farkedip farklılaşmalıdırlar.
Sevgiyle kalın….
CANAN HEVEDANLI 