Bizim toplum kültürümüzde; kişiye göre, yanliş olan, olmasi gereken, bir başkasını korkutarak, kötüleyerek öğretmek vardır. Bu çocukluktan hatta bebeklikten başlar, ölünceye kadar devam eder.
Işte bir sürü travmalar, patalojik durumlar böyle başlar. Ebeveynler çocukları için koruyucu olmaya çalışırken, aslında ne kadar zarar verdiklerinin farkında degillerdir. Ilk önce korkuyu yüklerler çocuklarına, bununla birlikte güvensizliği, sorumluluk almamayı, cesaretsizliği aşılarlar. Sonra yaptıklariyla karşılaştıklarında yine kendileri şikayet eder olurlar en başta…….
Anne baba çocuklarıyla kendilerini sergilerler. Yapamadiklarini yaptırmaya, yapip yanliş oldugunu düşündüğü şeyleri yaptirmamaya çalışırlar. Belkide kendi yaşantılarında tüh yapsaydım, yada yapmasaydim dedikleri çok şey vardır aslında…
Çocuklarınin mutlulukları ve başarilari için herşeylerini feda eden anne babalar! Çocukların özgürlüklerini yaşamalarina izin verseler, onlari ayri bir birey olarak kabul edip saygi gösterseler, onlarin duygu ve düşüncelerini dinleyip destek olup, doğru yada hatalı her durumda yanlarında olduklarını hissettirseler ne kendileri mutsuz olucaklar nede çocukları.
Çocuğunun mutluluğu için canıni feda eden ebeveynler; canını feda etme korkularınla yüzleş ……Çünķü sende aynı toplumun çocuğusun……
Bırakin çocuğunuz mutlu olsun, sonrasinda hata olduğunu düşünürse tecrübe olsun, ders olsun hayatı yaşasin ve güçlensin. Ya doğrusu onun için o ise …..
Yaşamda deneyim, ebeveyn gibi çocuğunda hakkıdir; hata yaparak, yanlış yaparak öğrenecek mutlu da olucak mutsuzda . Yapma denileni, yine yapacağı için, istediği zaman da istediği durumda yapamadığından, eğer bir de “pişmanlık” yaşarsa anne babayı suçlayacak ve mutsuz olucak, mutsuz edicek. Geçmişin hesabını vermeye hazırlanın….
Kusura bakmayın haklı çıkıcak….herşey zamanında …….
Çocuk, anne babadan ayrı bir kişilik,ayrı bir birey, ayri bir dünyadır, bırakın deneyimlesinler…..
Güçlü ebeveyn çocuğunun ruhen fikren yanında olan, onu yapacağı herşey de destekleyendir. Korkutan ve vazgeçiren ebeveyn güçsüzdür, korkaktır, pişmandır, endişeli ve kaygilidir. Ve kendisinden bir tane daha büyütmeye başlamıştır. Benzer hayat yaşatacaktır.
Dönüp bakmalı kendi yaşantısına…….
Çekimser, girişimci ruhu olmayan, mutsuz, korkak, sorumsuz, cesaretsiz bir toplum olmaya başladıysak, bunun sebebi ne acaba.?
Böyle gelmiş, böyle gitsin demeyelim. Yanlışın neresinden dönersek kardır diyelim.
Eğer erkek çocuğunuz ağlıyor ise,
Kız çocuğunuz sevgilisini tanıştırıyor ise,
Çocuğunuz sizin istemediğiniz bir iş yapıyor ise,
Korkuttugunuz bir şeyi yapmaya kalktı ise,
Istemediginiz bir bölüm seçti ise,
MUTLU OLUN!!!!!
Çünkü çocuğunuz mutludur, kendini gerçekleştiriyor demektir.
Tabi size inat değilse……
Sevgiyle kalın.
CANAN HEVEDANLI 